GEOMETRI ALAM SEMESTA , PENGEMBANGAN ALAM SEMESTA (THE EXPANSION OF THE UNIVERSE) DAN BUMI ITU SATU HAMPARAN

Setelah mempelajari bahawa alam semesta ini sedang beredar dengan kelajuan yang semakin laju daripada satu titik pemampatan, mari kita berfikir dengan lebih mendalam. Bayangkan sebuah belon, yang disi dengan air. Sekarang isikan lebih air ke dalam belon tersebut sehingga meletup. Kita akan mendapati bahawa air yang terpancut daripada letupan belon itu akan bergerak laju pada mulanya, tetapi kemudian, bergerak semakin perlahan dan jatuh ke muka bumi, ditarik oleh graviti. Bagaimana pula alam semesta ini semakin beredar, dan telah diperhatikan beredar dalam kelajuan yang semakin meningkat selepas dari kejadian Fatq-Al-Ratq? Tidakkah sepatutnya alam semesta dan segala isinya akan bergerak semakin perlahan dan jatuh secara ‘free fall’ apabila semakin menjauhi titik permulaannya? Saintis mengatakan titik permulaan Big Bang mengandungi tarikan graviti yang sangat kuat, dan menyebabkan alam semesta tetap beredar. Tetapi, secara logiknya, apabila menjauhi titik graviti tersebut, tarikan graviti menjadi semakin lemah, seperti yang dibuktikan oleh Sir Isaac Newton, bahawa tarikan graviti semakin lemah apabila suatu objek berada semakin jauh daripada punca graviti tersebut (gravity is inversely proportional to distance). Sepatutnya, alam semesta ini beredar dengan semakin perlahan dan jatuh secara ‘free fall’ atau berselerak, akibat tarikan gravity yang semakin lemah daripada titik permulaan ‘big bang’ (digelar ‘black hole’). Tetapi keadaan ini tidak terjadi, sebaliknya alam semesta bergerak semakin laju menjauhi titik permulaan.

Penulis membuat inferens bahawa alam semesta ini bergerak dalam bentuk spiral, seperti pergerakan taufan, atau seperti pergerakan air yang dikacau di dalam sebuah cawan. Jika kita letakkan satu objek kecil yang terapung ke dalam cawan yang dipenuhi air, dan mengacaunya, boleh dilihat bahawa objek itu begerak semakin menjauhi pusat graviti di dalam cawan tersebut. Semakin jauh objek itu bergerak dalam bentuk gelombang spiral, semakin laju ia bergerak. Penerangan ini boleh menyokong pemerhatian bahawa alam semesta bergerak semakin laju dalam peredarannya. Jadi geometri asas kepada pergerakan alam semesta ini adalah bentuk spiral. Manakala daya yang mempengaruhi pergerakan objek dalam alam semesta ini adalah daya tarikan graviti dari titik asal, daya graviti setiap planet dan bintang yang menarik objek di dalam medan magnet atau atmosfera masing-masing, daya elektromagnetik yang mengekalkan jarak antara setiap objek di alam semesta seperti jarak bumi mengelilingi matahari, jarak bulan mengelilingi bumi, dan kelajuan cahaya yang merupakan pengerak constant kepada alam semesta yang juga menggerakkan kita merentasi masa.    

Kelajuan cahaya adalah 3 x 10^8m/s. Jadi, alam ini bergerak dalam kelajuan cahaya yang konstan, yang menyebabkan terjadinya masa. Setelah kejadian alam semesta, kita hidup dalam dimensi ruang dan masa. Ruang menghasilkan dunia 3 dimensi, manakala masa menjadikan kehidupan terus berjalan ke hadapan, mengikut ketentuan Allah.

Rajah 1 : gambaran 2D peredaran alam semesta. Semakin jauh dari titik ‘big bang’, semakin laju alam semesta beredar.

Kelajuan cahaya adalah tetap/constant, jadi mengapakah alam semesta bergerak semakin laju menjauhi titik permulaan? Ini adalah kerana daya tarikan graviti yang semakin lemah dari titik permulaan terhadap sesuatu objek apabila objek itu bergerak semakin jauh. Dalam bentuk ‘funnel’ di atas, pergerakan 3D objek di dalam alam semesta ini adalah dalam bentuk spiral / scroll / seperti taufan.

Berdasarkan cerapan anjakan merah (red shift) hukum Hubble tentang jarak galaksi menurut model Friedmann-Lemaitre bagi kerelatifan am, teori ini menjelaskan bahawa ruangan galaksi semakin mengembang, bertambah besar, dan material di dalamnya menjadi semakin menjauh. Penerangan kepada pemerhatian ini adalah seperti yang dipetik daripada laman web www.karangkraf.com , daripada kumpulan media karangkraf, dalam artikel bertajuk Pabila Sains Membuktikan Kiamat:

“pada tahun 1927, George Lemaitre menerbitkan persamaan Friedmann-Lemaitre-Robertson-Walker daripada persamaan Albert Einstein tentang kerelatifan amdan mencadngkan kepada asas bagi runtuhan nebula berpusar, bahawa alam semesta bermula daripada letupan ‘atom awal’ dan kemudiannya dikenali sebagai letupan besar. Fred Hoyle adalah orang yang bertanggungjawab mencetuskan istilah Big Bang pada 28 Mac 1949 melalui rancangan BBC Third Programme. Pada tahun 1929 di Observatorium Mount Wilson California, Edwin Hubble iaitu seorang ahli astronomi Amerika menghasilkan salah satu penemuan terbesar dalam sejarah astronomi. Beliau menyediakan asas pemerhatian tentang teori Lemaitre. Beliau menjumpai secara relative kepada bumi bahawa galaksi bergerak di setiap arah pada kelajuan yang berkadar langsung dengan jaraknya dari bumi (semakin jauh, semakin laju). Fakta ini dikenali sebagai Hukum Hublle (Hubble’s Law). Hasil cerapan beliau terhadapa bintang-bintang menggunakan teleskop mendapati bahawa bintang-bintang tersebut memancarkan cahaya berwarna merah (red shift). Menurut hukum fizik, spektrum daripada sumber cahaya yang sedang bergerak mendekati pemerhati adalah berwarna ungu, sedangkan yang menjauhi pemerhati pula adalah berwarna merah. Hasil dapatan Hubble mendapati bahawa cahaya dari bintang-bintang tersebut lebih cenderung kepada warna merah. Ini bereri bahawa bintang-bintang tersebut terus menerus bergerak menjauhi bumi. Selain itu, kajian Hubble juga mendapati bahawa bintang dan galaksi lain juga turut bergerak menjauhi satu sama lain. Ini sekali lagi membuktikan bahawa alam semesta ini terus menerus mengembang. Ia diumpamakan seperti permukaan belon yang bergerak menjauhi satu sama lain ketika belon membersar. Begitulah juga keadaan di ruang angkasa  yang akan bergerak menjauhi satu sama lain ketika alam semesta ini terus menerus berkembang…..Teori Big Bang menjelaskan bahawa semua benda di alam semsta pada walanya wujud dalam satu titik yang padat. Kemudian ia mengembang hasil daripada letupan dahsyat melalui satu titik tunggal dan membentuk alam semesta. Letupan tersebut menghasilkan alam yang cukup teratur dan tersusun. Dalam erti kata mudahmenjelaskan bahawa alam semesta ini telah diciptakan oleh Yang Maha kuasa……” -   

Di dalam kitab Al –Quran, terdapat banyak ayat yang menyatakan bahawa bumi ini sebuah hamparan. Umum menafsirkan ayat ini sebagai ayat yang menyatakan bahawa bumi ini rata seperti sebuah hamparan. Ketahuilah sebenarnya terdapat beberapa tahap tafsir kepada ayat-ayat alQuran, bergantung kepada tahap penerimaan masyarakat pada suatu masa dan zaman. Contoh ayat-ayat al Quran mengenai bumi ini sebuah hamparan:

“Dan Kami telah menghamparkan bumi…” surah AlHijr: 19

“ Dialah yang telah menjadikan bumi itu sebagai hamparan bagimu” ..surah AlBaqarah : 22

“Dan kami hamparkan bumi itu dan Kami letakkan padanya gunung ganang yang kukuh dan Kami tumbuhkan padanya segala macam tanaman yang indah dipandang mata”.. surah Qaf : 7

Ayat-ayat alQuran di atas digunakan sebagai hujah oleh pendukung teori bumi rata. Ketahuilah bahawa alQuran merupakan mukizat Nabi Muhammad yang kekal sehingga kiamat. Segala ayat yang terkandung di dalam AlQuran adalah relevan kepada semua umat manusia, dari zaman ribuan tahun dahulu, sehingga zaman kini. Pada zaman kini, di mana terdapat teknologi yang membolehkan manusia mengkaji ilmu astronomi melalui teleskop Hubble, para saintis telah menemukan bahawa alam semesta ini sebenarnya sedang mengembang atau sedang beredar. Cuba perhatikan betul-betul kenyataan bahawa bumi ini DIHAMPARKAN, tidakkah sesuatu yang sedang dihamparkan beredar mengikut arah hamparan? Ya, tafsirannya bertepatan dengan dunia ini sedang di dalam hamparan, sedang beredar mengembang mengikut daya hamparan. Analoginya adalah seperti sebuah karpet yang digulung, dan kemudiannya dihamparkan, begitulah juga dengan alam ini yang sedang dihamparkan, yang baru dibuktikan oleh penemuan ahli astronomi. Dan satu hari nanti, apabila hamparan ini mencapai tahap maksimum, pada hari kiamat, alam ini akan digulung kembali! Seperti difirmankan di dalam alQuran:

“Ingatlah, hari Kami menggulung langit seperti menggulung lembaran surat catatan sebagaimana Kami memulakan wujudnya suatu kejadian. Kami ulangi wujudnya lagi sebagai satu janji yang ditanggung oleh Kami. Sesungguhnya, Kami tetap melaksanakannya”. Surah alAnbiya’ : 104.

“Apabila matahari digulungkan dan apabila bintang-bintang berjatuhan dan apabila unta-unta yang bunting ditinggalkan..” Surah atTakwir, ayat 1

Hadis Nabi Muhammad “ Bumi akan dilipat seperti roti pada hari kiamat dan Allah akan menggenggam rotimu yang kau siapkan untuk bekal dalam perjalanan…” Riwayat Al –Imam Bukhari..

Jadi, jelaslah ayat alQuran yang menjadi mukjizat sepanjang zaman, bersesuaian dengan penemuan sains moden yang membuktikan kebenaran alQuran. Jadi dua penemuan astronomi yang terbesar di abad ini adalah Teori Big Bang (kejadian alam daripada satu titik) dan Teori Pengembangan Alam Semesta (The expansion of Universe) bertepatan dengan alQuran yang merupakan mukijizat terulung sepajang masa.


Sumber rujukan:

1-      Kitab alQuran dan terjemahannya

1-      Artikel oleh Dr Hosny Hemdan Hamama yang bertajuk “First Priciple: Fatq-Al-Ratq vs big bang”

2-      www.karangkraf.com - kumpulan media karangkraf, dalam artikel bertajuk Pabila Sains Membuktikan Kiamat